Steve is geboren in Wales op 19 mei 1971 (sterrenbeeld stier). Eigenlijk is hij half Welsch en half Italiaans, zijn vader is van Italiaanse komaf.
Hij kwam tot zingen via omwegen zoals pianostemmer, optreden in vele bandjes en hij studeerde aan de kunstacademie.
Hieronder de originele biografie zoals Sony rond 2002 over hem heeft opgesteld:
Met zijn afgedragen spijkerbroeken en wild haar komt Steve niet over als een behoorlijke uitslover. Hij is erg rustig. Bereid om overal over te praten, van filosofie tot literatuur, het bovennatuurlijke gestimuleerd door zijn rol als Jezus in Jesus Christ Superstar, tot het praten over zijn jeugd-ervaringen zoals optreden in bandjes in de omgeving van Zuid Wales. Bij Steve voel je je erg op je gemak.
Het begon allemaal vrij bescheiden in Swansea, zuid Wales, toen zijn vader, een chef uit Venetië, met zijn moeder trouwde.
"Het perfecte recept voor een zingend kind", grapt Steve. Zijn vroegste muziek herinneringen zijn van zijn vader die luid teksten van Mario Lanza zingt en zijn moeders lieve slaapliedjes: Jim Reeve's romantische balads.
Maar na een verwijdering uit het schoolkoor, met het argument dat ze vonden hij niet kon zingen, legde hij zich toe op het uitoefenen van kunst en studeerde schilderen aan de kunstacademie. Gelukkig stopte hij nooit met zingen, al badend zong hij Elvis-imitaties. Hij wilde zichzelf bewijzen dat hij wél toon kon houden.
De liefde om te zingen bloeide weer op op 17 jarige leeftijd, toen hij vermoedde dat zijn toenmalige vriendinnetje meer van Bon Jovi hield dan van hem. Een interesse in zingen en nummers componeren was geboren. "Het klinkt misschien wat zwak, maar ik moet eerlijk bekennen dat jalouzie me motiveerde", zegt hij lachend. Hij zette vanaf dat moment diverse bands op die langs clubs en pub's tourde, nummers die erg rock waren , compleet met lang haar, op tafels springen, branie schoppen en de bezoekers de stuipen op het lijf jagen.
Na een serie "Lijden voor de kunst" (niet erg interessante baantjes), om zichzelf te onderhouden terwijl hij optrad, vergaarde hij een plek op de Universiteit van Bristol, waar hij Grafische kunst kon gaan studeren. Hij sloeg dit aanbod af en schreef zich in bij de plaatselijke muziekschool, waar hij de rol van Jezus speelde in de productie van Superstar. Hij realiseerde al snel dat hij, met zijn 3 1/2 octaven reikende stem, samen met zijn daverende optreden, het publiek tot tranen roerde.
Toen, op 21 jarige leeftijd, besloot hij de bandjes en opleiding achter zich te laten om naar Londen te vertrekken, waar hij al snel een rol in de musical "Les Miserables" aangeboden kreeg, maar waar hij zich ellendig in voelde.
"Het was een soort van cultuur-schok voor me, ik ben niet het type dat graag in maillot staat, en kon me niet vinden in deze productie. Ik kwam uit optredens met bandjes in clubs en het hele theater-gebeuren was echt buitenaards voor me. Maar hoewel ik het verafschuwde, kreeg ik gewelidige vrienden en realiseerde me dat dit toch de weg was die ik in moest slaan", zegt hij.
"Alles wat je doet, leidt ergens heen".
Na Les mis ging Steve weer naar huis, pakte een gitaar, leerde zichzelf spelen en ging weer verder met het componeren van nummers.
"Ik hield ervan om emotionele melodiën te schrijven, melodiën die mensen ontroerden".
Vanaf dat moment was het voor hem duidelijk dat zijn ambities lagen bij het componeren en zingen.
In die tijd woonde Steve een workshop in Cardiff bij, georganiseerd door de Prince's trust, speciaal voor werkloze musici.
Hij was daar zó succesvol, dat hij gevraagd werd om het Prince's Trust Masters of Music concert te openen in Hyde Park in 1996.
The Who, Alanis Morisette, Eric Clapton en Bob Dylan waren een paar van de artiesten die de 150.000 fans vermaakten die dag.
" Ik was doodsbang", zegt Steve, " maar vreemd genoeg verdween dat gevoel toen ik het podium betrad en mijn eerste nummer inzette, de zenuwen zakten weg en ik dacht bij mijzelf: beter dan dit kan het nooit worden". Maar beter werd het toch.
Een vriend maakte hem erop attent dat Andrew Lloyd Weber op zoek was naar een zanger/acteur die de rol van Jezus zou spelen.
Hij pakte de kans om zijn stem te laten horen, vastbesloten om de rol te krijgen. Ondanks zijn gebrek aan West End-ervaring was hij degene die de rol toegewezen kreeg, gekozen uit de duizenden die auditie deden.
Zijn optreden was een revolutie, de recenties vol lof en de posters hingen in bushokjes in de hoofdstad. In een televisie optreden over JCS kreeg hij niet alleen Andrew Lloyd Weber aan het huilen, maar slaagde er ook in om de verkoop van de kaarten met 160.000 pond (lees: 240.000 euro) te verhogen, en dat in een half uur!
Maar wat Steve werkelijk wilde, was een platencontract. Die kans kwam bijna gelijktijdig met zijn succes in JCS. De gok die hij genomen had bleek het waard te zijn, Steve werd door diverse grote maatschappijen benaderd.
Je laat Andrew Lloyd Weber en de kans op faam en geld in het theater niet in de steek als je er niet van overtuigd bent van je eigen capaciteiten! Steve tekende bij Columbia Records en begon met het componeren en opnemen van zijn eerste album.
Steve zegt het volgende over zijn debuutsingel "All I am": Ik hou ervan als de muziek uit je hart komt en dat het écht is.
Mensen zijn tegenwoordig goed ontwikkeld, ze prikken zó door nep heen. Voor mij gaat het om actueel zingen en en echte nummers.
Daarom ben ik het meest beïnvloed door nummers uit mijn verleden.
Artiesten zoals The Beatles, The Eagles, Joni Mitchell, Marvin Gaye en luide stemmen zoals Robert Plant en Paul Rodgers.
Maar ik hou ook van de uitstraling van Jeff Buckley, Coldplay Travis en REM.
©www.stevebalsamo.net©
No comments:
Post a Comment